Livesector vraagt extra steun van overheid in open brief

De livesector lijdt zwaar onder de coronacrisis en vraagt in een open brief extra steun van de overheid. Na de verstrenging van de coronamaatregelen beslisten heel wat lokale besturen om evenementen te schrappen, soms tot ver in het najaar. “Zowel nationaal als lokaal duwt het beleid onze sector hiermee nog wat dieper in het moeras”, klinkt het. Lees hieronder de open brief: En toen was er niets meer … Naar het failliet van de livesector? Vorige week besliste de veiligheidsraad om de toegestane capaciteit op evenementen drastisch in te perken. In de nasleep daarvan vonden vele burgemeesters het nodig om verder te surfen op een angstpsychose en een totaal verbod uit te vaardigen, soms zelfs tot ver in het najaar. Dit gebeurde met een vlotheid du jamais vu. Zonder overleg. En ook alsof het niets is. We gommen het plezier van de mensen weg en daarmee basta. Zonder enige compensatie. Het beetje middelen dat naar de sector kon gaan is weer grotendeels weg. Zowel nationaal als lokaal duwt het beleid onze sector hiermee nog wat dieper in het moeras. De culturele sector staat erbij en kijkt ernaar met open mond. Maanden is er onderhandeld om veilig te kunnen organiseren. Laat ons stoppen met rond de pot te draaien en de feiten onder ogen zien: echte relance zal pas voor 2021 zijn. De huidige regelingen (o.a. maatregelen rond tijdelijke werkloosheid, overbruggingsrecht etc.) moeten verlengd worden, maar zullen niet volstaan. Deze sector heeft een extra financiële reddingsboei nodig van minstens ettelijke tientallen miljoenen, en daarvoor kijken we rechtstreeks naar de verschillende overheden in ons land. Veilig organiseren kan, rendabel organiseren niet De concerten voor 400 of nu nog slechts 200 mensen in openlucht zijn perfect veilig, met meer social distance dan in winkels en horeca en op de dijk van onze kuststeden, om nog maar te zwijgen van vliegtuigen (waar de definitie van social distancing het equivalent is van ‘een bubbel van 9 mensen die elkaar vaak voor het eerst ontmoeten’). Er is met de ganse sector gewerkt aan een sectorgids en de COVID Event Risk Matrix (CERM) werd ingevoerd na lang onderhandelen en finetunen op federaal niveau als dé tool om veilig te organiseren. Maar het gebrek aan eenheid in commando zorgt ervoor dat maanden voorbereidingswerk in de vuilbak belandt. Uiteindelijk moet elke gemeente nu zelf beslissen, met als gevolg dat er dan een opbod komt om de afgesproken federale veiligheidsmaatregel nog te verstrengen. Veilig organiseren kan dus, rendabel organiseren is onder de gegeven omstandigheden quasi onmogelijk. Toch wil deze onderling bijzonder solidaire sector er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de zwaarst getroffenen (de artiesten, de techniekers, podiumbouwers … zonder werk en met een bijzonder beperkt inkomen sinds 13 maart) toch een beetje zuurstof konden krijgen. Vele steden en gemeenten schoven hun budgetten voor de grote zomerevenementen door naar een reeks kleine concerten en andere culturele voorstellingen. Samen met een beperkte ticketverkoop konden er daardoor terug wat gages uitbetaald worden en konden artiesten en hun entourage terug een paar honderden euro’s verdienen. Weet dat de meesten onder hen het doen met 900 euro netto per maand. Dat helpt om een paar maanden te overbruggen (intussen al bijna 5). Maar zoals het er nu naar uitziet, zijn we minstens nóg zo bezig tot volgende zomer. Van die 900 euro kan je geen huur betalen én nog iets overhouden om andere kosten van een normaal levensonderhoud te dekken. Daarnaast worden ook organisaties geconfronteerd met een overhead waar wellicht meer dan een jaar geen inkomsten tegenover staan. Voor sommige grote spelers gaat het over kosten van meer dan een miljoen per maand. Omdat het zeer succesvolle bedrijven betreft, kunnen zij een paar maanden putten uit de opgebouwde reserves, maar tegen het einde van het jaar zijn die in elk geval op en moet er al geteerd worden op krediet. Aflossingen van investeringen zijn door de banken vooruitgeschoven, maar een verlenging van een jaar dringt zich nu op, anders kunnen we met zekerheid zeggen dat we dit najaar al een golf van faillissementen zullen krijgen. Het gaat enerzijds over mogelijks geen concerten meer in het Antwerps Sportpaleis, geen 450.000 tickets voor het Studio 100 Pop-Up Theater, geen Stageco meer die podia bouwt voor Rammstein en The Rolling Stones,… maar anderzijds ook, en vooral, geen jobs meer voor duizenden artiesten en techniekers! 1 miljard inkomstenverlies We horen de laatste dagen veel virologen en medische specialisten zeggen dat het vijf na twaalf is. Wel, voor onze sector is de klok gestopt met tikken. De bom gaat ontploffen. De inmiddels gekende boutade dat de cultuursector als eerste de deuren sloot en als laatste weer zal opstarten heeft nood aan een actualisering. De cultuursector sloot als eerste zijn deuren, startte als laatste weer op om wederom als eerste te sluiten. Welke andere sector verliest vandaag 95%, of zo’n miljard euro aan inkomsten? Als dan het klein beetje financiële ademruimte met één woord en zonder enig excuus – laat staan compensatie voor (wederom) verloren inkomsten – afgenomen wordt, dan worden wij kwaad. Dit getuigt van zó weinig respect voor de mensen die hier hard voor werken. Wat gebeurt er trouwens met de middelen die steden en gemeenten vanuit het Vlaams noodfonds hebben gekregen voor cultuur, sport, jeugd…? Kunnen we bij deze dan meteen afspreken dat de steden en gemeenten die de evenementen verboden hebben, de voorziene bedragen storten in LIVE2020, het solidariteitsfonds van de sector? Het zal meer dan ooit nodig zijn om mensen te redden én om het hoofd boven water te houden! Want het begint er meer en meer op te lijken dat onze overheid onze sector – die staat voor 5% van het bruto nationaal product – de vuilbak in wil kieperen. The time is now Stop met rond de pot te draaien. Stop met ons als onwetende onnozelaars te behandelen. We weten allemaal dat dit nog een jaar gaat duren. Hoe zorgen we ervoor dat één van de meest gezonde en succesvolste sectoren kan overleven en dat we zorgen voor een maximaal behoud van de meer dan 80.000 jobs? Hoe zorgen we ervoor dat de internationaal erkende knowhow in de sector blijft en er geen massale braindrain start? Hoe zorgen we ervoor dat wij blijvend artistiek toptalent op onze podia kunnen zetten? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ons bruto nationaal geluk niet de dieperik ingaat voor vele jaren? Waar is het economisch rampenplan? Wij hebben al massa’s voorstellen gedaan. Het is tijd om die concreet te maken. THE TIME IS NOW. Ondertekend door het Live sector Overleg — een initiatief van de Belgische festivals, boekers, artiestenmanagers, muziekclubs en cultuurcentra, gefaciliteerd door VI.BE.