Leerkrachten van de Sportschool in Hasselt reageren voor het eerst in een open brief op de schorsing van 9 collega’s in een onderzoek naar racistische, seksistische en homofobe berichten in een WhatsAppgroep. De open brief klaagt aan dat het onderzoek de school in chaos en verdeeldheid heeft gestort. De ondertekenaars spreken hun steun uit voor de geschorste leerkrachten. ‘Want deze leerkrachten zijn, in tegenstelling tot wat sommigen beweren, geliefd bij collega’s en leerlingen. Tot nu toe kreeg vooral de groep van tegenstanders een stem,’ klinkt het. ‘Men vergeet dat dit ook gewone mensen zijn, mannen die de job als leerkracht met hart en ziel uitoefenden. Mannen met een sociaal leven buiten hun werk. Dat alles is ondertussen al afgenomen.’ De open brief is de eerste reactie vanuit het lerarenkorps sinds de schorsing zeven maanden geleden in ging. Opvallend is de onvoorwaardelijke steun voor de geschorste collega’s. De ondertekenaars eisen duidelijkheid over de stand van het onderzoek. ‘Dit heeft al te lang geduurd.’ Gisteren werd ook de klokkenluider zelf geschorst voor het verspreiden van racistische berichten. De man maakte eerst deel uit van de beruchte WhatsAppgroep maar stapte later naar de directie met screenshots van wat er allemaal gepost werd. De brief is ondertekend met ‘De collega’s van de Sportschool’. Meer in het TVL Nieuws om 12:30 uur. Lees de volledige brief hier: Hoog tijd om te spreken… De beslissing dat onze 9 collega’s preventief geschorst werden, kwam voor ons als een donderslag bij heldere hemel. Want deze sportleerkrachten zijn, in tegenstelling tot wat sommigen beweren, geliefd bij heel wat collega’s en leerlingen. Tot nu kreeg vooral de groep van tegenstanders een stem en leek men op school steeds op zoek naar nog meer veroordeling. Ondertussen zijn we bijna 7 maanden verder en is de Sportschool meer verdeeld dan ooit. Ondanks het feit dat er discretie op school gevraagd wordt, lijkt de tegenstand daar anders over te denken. Ze lijkten te vergeten dat deze mannen – schuldig of niet – nu al een schuld uitzitten. Telt niet. Hun professionele carrière, samen met hun naam, moet met de grond gelijk gemaakt worden. Een veroordeling, daar wordt zelfs niet op gewacht. Men vergeet wel eens dat dit ook gewone mensen zijn, met een gezin. Mannen die de job als leerkracht met hart en ziel uitoefenden. Mannen met een sociaal leven buiten hun werk. Dat alles is ondertussen al afgenomen. Plots worden zij gekatapulteerd tot racisten, homo- en vrouwenhaters. Zij worden verweten hun job niet goed te doen, leerlingen te viseren en collega’s te pesten. Onlangs gebeurde dit zelfs op een personeelsvergadering. Collega’s die zich proberen te distantiëren van het onderzoek – want ook die zijn er – worden er op die manier ongewild mee geconfronteerd. We willen de WhatsApp-berichten zeker niet met de mantel der liefde bedekken, maar wat er momenteel aan het gebeuren is, is niet louter op basis van feiten. En het onderzoek naar die feiten, lijkt men niet te willen afwachten. Wij werken al jaren samen met deze leerkrachten. Wij kunnen met de hand op het hart zeggen dat zij, als leerkracht, een grote meerwaarde waren voor de school. Dit duurt te lang en de verdeeldheid die er met ons op school mee gepaard gaat, is destructief. Vandaar deze open brief. We willen duidelijkheid, maar wij willen onze collega’s ook een hart onder de riem steken en openlijk durven zeggen dat ze door een bepaalde groep gesteund en gemist worden. Als er discretie gevraagd wordt en de tegenstand respecteert dit al maanden niet, willen wij ook zeker onze stem laten horen. Als in de veroordeling geldt dat iedereen gelijk is voor de wet, geldt dat ook in de verdediging.Wij missen onze collega’s. Zij maakten van de leraarskamer een aangename plek, waar nog gelachen mocht worden. Bij hen konden we altijd terecht voor een babbel over school, maar ook over de dagelijkse dingen. Wij missen onze keuzesportleerkrachten. Want zij zijn specialist in hun vak. Zij zorgden ervoor dat er jaarlijks veel enthousiasme was vanuit hun sportclub om naar de Sportschool te komen. Als keuzesportleerkracht fungeerden zij ook als aanspreekpunt voor leerlingen die het soms wat moeilijker hebben. Leerlingen hadden veel respect voor hun keuzesportleerkracht, waardoor zij meer impact hadden op het gedrag van leerlingen. Wij missen onze vrienden. Want met deze collega’s zagen wij ons werken tot aan ons pensioen. Maar de sfeer is helaas helemaal omgeslagen. Hopelijk tot snel! De collega’s van de Sportschool Hasselt.

In een open brief aan premier Alexander De Croo vragen Turkse en Syrische families uit Limburg dat België meer actie onderneemt om de slachtoffers van de aardbeving te helpen.

Enkele Limburgse sportverenigingen ondertekenen een open brief gericht aan de overheid waarin ze vragen om weer van start te mogen gaan. Op dit moment is sporten in georganiseerd verband verboden behalve voor kinderen tot 13 jaar. Volgens de sportverenigingen lijden jongeren boven 13 jaar enorm onder het niet kunnen uitoefenen van hun hobby terwijl het volgens hen toch veilig kan verlopen. De balletschool Véronique Lenaers in Genk ondertekende de open brief en hoopt dat de overheid de maatregelen rond sporten versoepelt.

Minister van Sport Ben Weyts (N-VA) heeft besloten de stadioncapaciteit van Racing Genk te halveren. Na het wangedrag van enkele supporters mogen maar 2.000 fans het volgende thuisduel tegen KV Oostende bijwonen. Minister Weyts neemt deze beslissing nadat enkele Genk-supporters gisteren de veiligheidsmaatregelen aan hun laars lapten, tijdens de thuiswedstrijd tegen KV Mechelen. De problemen vonden vooral plaats in de tribune van de harde kern. Een aantal supporters droeg daar geen mondmasker. Ook was er tegen het einde van de wedstrijd absoluut geen sprake meer van social distancing. De club reageerde al eerder vandaag in een open brief aan de fans:   Gewonnen, maar teleurgesteld  Open brief aan onze supporters Zalig weertje, de drie punten en terug supporters in de Luminus Arena: hét recept voor een schitterende voetbalavond. Toch? Gisteren speelden we sinds maart eindelijk weer een wedstrijd voor (beperkt) publiek. Dat had heel wat voeten in de aarde. Want wij zijn KRC Genk. En wij willen op alle vlakken een voorbeeld zijn. Tijdens de coronacrisis namen we als club samen met onze spelers en al onze supporters tal van initiatieven, kenmerkend voor onze warme club. Voor onze eerste thuiswedstrijd met beperkt publiek wilden we opnieuw het goede voorbeeld geven en tonen waartoe we in staat waren. Daarom hebben we als club zwaar geïnvesteerd in veiligheid, hygiëne, comfort, flexibiliteit en animatie. Natuurlijk is dat alleen niet voldoende. Zonder de medewerking van onze supporters hebben al die maatregelen weinig zin. We danken daarom uitdrukkelijk alle fans die zich voorbeeldig hebben gedragen. Zij die een gezonde afstand hebben bewaard ten opzichte van elkaar, hun mondmasker altijd droegen en respect toonden naar de andere supporters en alle 400 vrijwilligers. Aan al deze talrijke supporters: dikke merci! Ondanks de uitdrukkelijke afspraken die we samen hebben gemaakt, was er helaas ook een gedeelte van onze supporters dat de richtlijnen naast zich neerlegde. Dat hebben niet alleen wij gezien. Dat heeft heel België gezien. Onze supporters, de media, de politiek én ook de 400 vrijwilligers die in de vuurlinie stonden. Wij veroordelen dit gedrag ten stelligste. Aan deze tientallen supporters: dit is een klap voor iedereen bij KRC Genk én bij uitbreiding de hele maatschappij. Zoals we al schreven, hebben we verregaande maatregelen genomen om onze thuiswedstrijden veilig te organiseren. We hoopten dat dit een kleine stap zou zijn richting een vol stadion. Maar wat iedereen nu gezien heeft – twee dagen voor een nieuwe Veiligheidsraad – is een grote stap terug naar een leeg stadion. En daarom zijn we uitermate teleurgesteld. Volgende week maandag spelen we tegen KV Oostende. Het is de laatste kans voor onze club. Of beter gezegd: het is de laatste kans voor jullie. Respecteer de regels. Zo moeilijk zijn ze niet: draag een mondmasker én troep niet samen. Teleurgestelde groeten, KRC Genk en OSV

De livesector lijdt zwaar onder de coronacrisis en vraagt in een open brief extra steun van de overheid. Na de verstrenging van de coronamaatregelen beslisten heel wat lokale besturen om evenementen te schrappen, soms tot ver in het najaar. “Zowel nationaal als lokaal duwt het beleid onze sector hiermee nog wat dieper in het moeras”, klinkt het. Lees hieronder de open brief: En toen was er niets meer … Naar het failliet van de livesector? Vorige week besliste de veiligheidsraad om de toegestane capaciteit op evenementen drastisch in te perken. In de nasleep daarvan vonden vele burgemeesters het nodig om verder te surfen op een angstpsychose en een totaal verbod uit te vaardigen, soms zelfs tot ver in het najaar. Dit gebeurde met een vlotheid du jamais vu. Zonder overleg. En ook alsof het niets is. We gommen het plezier van de mensen weg en daarmee basta. Zonder enige compensatie. Het beetje middelen dat naar de sector kon gaan is weer grotendeels weg. Zowel nationaal als lokaal duwt het beleid onze sector hiermee nog wat dieper in het moeras. De culturele sector staat erbij en kijkt ernaar met open mond. Maanden is er onderhandeld om veilig te kunnen organiseren. Laat ons stoppen met rond de pot te draaien en de feiten onder ogen zien: echte relance zal pas voor 2021 zijn. De huidige regelingen (o.a. maatregelen rond tijdelijke werkloosheid, overbruggingsrecht etc.) moeten verlengd worden, maar zullen niet volstaan. Deze sector heeft een extra financiële reddingsboei nodig van minstens ettelijke tientallen miljoenen, en daarvoor kijken we rechtstreeks naar de verschillende overheden in ons land. Veilig organiseren kan, rendabel organiseren niet De concerten voor 400 of nu nog slechts 200 mensen in openlucht zijn perfect veilig, met meer social distance dan in winkels en horeca en op de dijk van onze kuststeden, om nog maar te zwijgen van vliegtuigen (waar de definitie van social distancing het equivalent is van ‘een bubbel van 9 mensen die elkaar vaak voor het eerst ontmoeten’). Er is met de ganse sector gewerkt aan een sectorgids en de COVID Event Risk Matrix (CERM) werd ingevoerd na lang onderhandelen en finetunen op federaal niveau als dé tool om veilig te organiseren. Maar het gebrek aan eenheid in commando zorgt ervoor dat maanden voorbereidingswerk in de vuilbak belandt. Uiteindelijk moet elke gemeente nu zelf beslissen, met als gevolg dat er dan een opbod komt om de afgesproken federale veiligheidsmaatregel nog te verstrengen. Veilig organiseren kan dus, rendabel organiseren is onder de gegeven omstandigheden quasi onmogelijk. Toch wil deze onderling bijzonder solidaire sector er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de zwaarst getroffenen (de artiesten, de techniekers, podiumbouwers … zonder werk en met een bijzonder beperkt inkomen sinds 13 maart) toch een beetje zuurstof konden krijgen. Vele steden en gemeenten schoven hun budgetten voor de grote zomerevenementen door naar een reeks kleine concerten en andere culturele voorstellingen. Samen met een beperkte ticketverkoop konden er daardoor terug wat gages uitbetaald worden en konden artiesten en hun entourage terug een paar honderden euro’s verdienen. Weet dat de meesten onder hen het doen met 900 euro netto per maand. Dat helpt om een paar maanden te overbruggen (intussen al bijna 5). Maar zoals het er nu naar uitziet, zijn we minstens nóg zo bezig tot volgende zomer. Van die 900 euro kan je geen huur betalen én nog iets overhouden om andere kosten van een normaal levensonderhoud te dekken. Daarnaast worden ook organisaties geconfronteerd met een overhead waar wellicht meer dan een jaar geen inkomsten tegenover staan. Voor sommige grote spelers gaat het over kosten van meer dan een miljoen per maand. Omdat het zeer succesvolle bedrijven betreft, kunnen zij een paar maanden putten uit de opgebouwde reserves, maar tegen het einde van het jaar zijn die in elk geval op en moet er al geteerd worden op krediet. Aflossingen van investeringen zijn door de banken vooruitgeschoven, maar een verlenging van een jaar dringt zich nu op, anders kunnen we met zekerheid zeggen dat we dit najaar al een golf van faillissementen zullen krijgen. Het gaat enerzijds over mogelijks geen concerten meer in het Antwerps Sportpaleis, geen 450.000 tickets voor het Studio 100 Pop-Up Theater, geen Stageco meer die podia bouwt voor Rammstein en The Rolling Stones,… maar anderzijds ook, en vooral, geen jobs meer voor duizenden artiesten en techniekers! 1 miljard inkomstenverlies We horen de laatste dagen veel virologen en medische specialisten zeggen dat het vijf na twaalf is. Wel, voor onze sector is de klok gestopt met tikken. De bom gaat ontploffen. De inmiddels gekende boutade dat de cultuursector als eerste de deuren sloot en als laatste weer zal opstarten heeft nood aan een actualisering. De cultuursector sloot als eerste zijn deuren, startte als laatste weer op om wederom als eerste te sluiten. Welke andere sector verliest vandaag 95%, of zo’n miljard euro aan inkomsten? Als dan het klein beetje financiële ademruimte met één woord en zonder enig excuus – laat staan compensatie voor (wederom) verloren inkomsten – afgenomen wordt, dan worden wij kwaad. Dit getuigt van zó weinig respect voor de mensen die hier hard voor werken. Wat gebeurt er trouwens met de middelen die steden en gemeenten vanuit het Vlaams noodfonds hebben gekregen voor cultuur, sport, jeugd…? Kunnen we bij deze dan meteen afspreken dat de steden en gemeenten die de evenementen verboden hebben, de voorziene bedragen storten in LIVE2020, het solidariteitsfonds van de sector? Het zal meer dan ooit nodig zijn om mensen te redden én om het hoofd boven water te houden! Want het begint er meer en meer op te lijken dat onze overheid onze sector – die staat voor 5% van het bruto nationaal product – de vuilbak in wil kieperen. The time is now Stop met rond de pot te draaien. Stop met ons als onwetende onnozelaars te behandelen. We weten allemaal dat dit nog een jaar gaat duren. Hoe zorgen we ervoor dat één van de meest gezonde en succesvolste sectoren kan overleven en dat we zorgen voor een maximaal behoud van de meer dan 80.000 jobs? Hoe zorgen we ervoor dat de internationaal erkende knowhow in de sector blijft en er geen massale braindrain start? Hoe zorgen we ervoor dat wij blijvend artistiek toptalent op onze podia kunnen zetten? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ons bruto nationaal geluk niet de dieperik ingaat voor vele jaren? Waar is het economisch rampenplan? Wij hebben al massa’s voorstellen gedaan. Het is tijd om die concreet te maken. THE TIME IS NOW. Ondertekend door het Live sector Overleg — een initiatief van de Belgische festivals, boekers, artiestenmanagers, muziekclubs en cultuurcentra, gefaciliteerd door VI.BE.

Bijna drie vierde van de profclubs wil dat er nu meteen een punt wordt gezet achter het huidige seizoen. Vanmiddag kreeg de Pro League een open brief binnen van de clubs die de vraag stellen aan de Pro League. Zij hopen dat het gezond verstand zegeviert. Viroloog Marc Van Ranst gaf eerder al aan dat de hervatting van de voetbalcompetitie niet voor gauw is. En straks voetballen achter gesloten deuren is geen optie voor het merendeel van de profclubs.

Nabestaanden van de slachtoffers van geweld hebben vandaag een open brief verspreid. Ze reageren daarmee op de brief van Bruno Dayez, de advocaat van Marc Dutroux, waarin hij pleit voor de afschaffing van de levenslange gevangenisstraf in België. De brief van Dayez werd twee weken geleden via sociale media verspreid en zorgde voor heel wat ophef. Gino Russo, de vader van de door Dutroux vermoorde Mélissa, deelde op Facebook meteen oude beelden van zijn dochter. Paul en Betty Marchal, ouders van de vermoorde An, volgden zijn voorbeeld. Met deze foto’s wilden zij meer aandacht vragen voor slachtoffers, en minder voor de daders. Ook andere nabestaanden van slachtoffers van geweldmisdrijven geven nu een repliek op de brief van de advocaat van Marc Dutroux. Lees hieronder de open brief van de nabestaanden:   Antwoord op de “open brief” die de advocaat van Dutroux publiceerde op 26 december 2019 Plegers van misdaden voor de rest van hun leven opsluiten, haalt niets uit; ze worden er niet beter op, integendeel. Dat is de mening van de advocaat van kindermoordenaar Dutroux. Waar hij die wetenschap vandaan haalt, legt de advocaat niet uit. Voor ons komt dit bijna over als een appel aan potentiële misdadigers: “Doe maar waar jullie zin in hebben; de eventuele gevangenisstraf is te verwaarlozen.” Ook het gevangeniswezen krijgt kritiek van de advocaat. Ze doen hun werk niet goed want de veroordeelden die ze herbergen en begeleiden worden geen betere mensen. Over een alternatief voor het ontnemen van de vrijheid, zwijgt de man in alle talen. Volgens hem is er dus geen. Enkel een korte detentie zou adequaat zijn. Mochten de bevoegde autoriteiten zijn standpunt delen, dan zou dit alleszins een grote barrière wegnemen en bijna een uitnodiging inhouden voor het plegen van strafbare feiten. In een samenleving waarin het elke dag moeilijker en duurder wordt om de veiligheid te garanderen, zijn dit wel bijzonder arrogante uitspraken. Als slachtoffers en nabestaanden moeten wij hiertegen dan ook met klem protesteren. Enerzijds moet het schofferen, tergen en compromitteren van de slachtoffers onmiddellijk stoppen en anderzijds moet er een evenwicht komen in de behartiging van de belangen van daders en slachtoffers. Niet elk slachtoffer heeft dezelfde noden maar voor ze allemaal zijn oprechte spijt, schuldinzicht en het vernemen van de waarheid onontbeerlijk om de dramatische gebeurtenissen enigszins te kunnen plaatsen. David Van de Steen Jean Lambrecks Rene en Elza Wevers Johan en Peggy Appeltans-Bellen Eddy en Martine Van Uytsel Eric Geijsbregts

Beweging.net Limburg stuurt samen met 23 Limburgse middenveldorganisaties een open brief naar alle nieuwe gemeentebesturen en naar het provinciebestuur om de komende zes jaar extra aandacht te besteden aan de betaalbaarheid en de kwaliteit van woningen in Limburg. In de brief doen zij aanbevelingen om problemen als verkrotting, leegstand, discriminatie op de woningmarkt en de zorg voor thuis- en daklozen aan te pakken.