Graag wil ik mij eerst voorstellen. Mijn naam is Eva Debinski, al jarenlange trouwe klant van het openbaar vervoer van Genk tot Brussel.

Ja, u leest het goed. Wij Limburgers willen heel België, en vooral onze ministers van Mobiliteit, de hooggeplaatsten binnen Infrabel en de NBMS, vooral Mevrouw Dutordoir, en geachte leden van de vakbonden onze kerstwensen overmaken.

Dit jaar op Kerstmis, willen wij, eensgezind, geen juwelen of parfum of speelgoed. Maar een Belgisch vervoersbeleid, dat doet wat het moet.

Wist u dat tijdens de korte periode van midden-augustus tot midden-december 2016 er op de lijn Genk-Brussel Centraal, tijdens de spitsuren een vertraging van was in totaal 880 minuten (excl. vertragingen van minder dan 15min.)? Goed voor een totaal vertraging van 14.67 uren? Dit kan zo niet blijven duren?
 In deze periode van liefde, vragen wij om jullie begrip. Ook wij zitten graag samen met onze familie tijdig rond onze kerstboom. Maar helaas, blijft dit maar een droom. En nee, derden zijn hier niet altijd de schuld aan. Daarom laat ons dan ook niet tijdens de zoveelste vertraging in deze waan.
 Het idee van het investeringsplan van Infrabel (voor Vlaams-Brabant en Antwerpen) zit misschien wel goed in elkaar, maar is dit wel allemaal waar? Indien de dag van vandaag de treinen al niet op tijd kunnen rijden. Hoe kunnen wij ons om een nieuw vervoersplan dan verblijden?

Kerstmis is een tijd van vergeving. Diep in ons Limburgs hart, kunnen we jullie, voor jullie wanbeleid vergeven. Maar dit kan alleen als u stopt met ons te negeren!
Er zal zeker geen investering komen in de infrastructuur in Limburg, geen vernieuwing van Lijn 18 – Hasselt – Neerpelt, geen elektrificatie van de Lijn Mol-Hamont. Zoals jullie al hebben kunnen lezen in verscheidene kranten, zullen er geen investeringen komen van Infrabel tot het jaar 2020.
Lieve mensen, wij verliezen hier ons geduld! Waarom blijft onze kerstwens, jaar na jaar, oningevuld? 

Hoop staat natuurlijk centraal in dit verhaal. Hoop.. Hoop op verandering, hoop op erkenning, hoop op… Ja, hoop om gehoord te worden. En dit zonder protestborden.
Op 23 november 2016, is er een open brief aan onze ministers van Mobiliteit, de heren François Bellot en Ben Weyts, geschreven. Een antwoord is helaas nog ergens tussen de treinrails blijven zweven.
Ticketprijzen worden duurder, de kilometerheffing wordt uitgebreid naar personenvervoer, de E40 zal versmallen. Daarom vragen wij, aan jullie, onze volksvertegenwoordigers… Waar, in deze eeuwigdurende strijd, blijft jullie contributie? 

Via onderstaande link vindt u alvast onze petitie. 
http://www.gopetition.com/petitions/petitie-voor-een-vervoersplan-dat-werkt.html